Może nie oglądałeś dokładnie, ale ,,potwór" udusił chłopaka.Film oglądałem juz jakis czas temu, ale biorac to na logike, chciał zamieszkać daleko od innych żeby nikomu nie zrobić krzywdy. Stworzenia towarzyszki dla swojego dzieła odmówił, ponieważ słowa ,,potwora", że chce mieć z nią dzieci wzbudziły w nim obrzydzenie. Chyba powinieneś zacząć troszeczke myśleć.

W wersji filmu, którą oglądałem nie ma takiej sceny. Po tym, gdy chłopiec zauważa Frankensteina i stają ze sobą oko w oko, dzieciak ucieka z krzykiem pozostawiając na miejscu swój medalion. Frankenstein nawet go nie goni, więc może jedynie telepatycznie łamać karki, jeśli już jesteśmy tacy 'biorący to na logikę'. Chciał zamieszkać na odludziu, żeby nie doznawać ciągłych krzywd ze strony społeczeństwa, a nie dlatego, że obudziły się w nim mordercze instynkty. Doktor odmówił stworzenia drugiego 'potwora' raczej właśnie dlatego, że przekonał się jak kontrowersyjne było jego dzieło. Przepraszam z góry za wszystkie moje bezmyślne argumenty, które budzą w Tobie tak pejoratywne odczucia i uwłaczają wszelkim standardom logicznej analizy.

Chyba jednak nie oglądałes uważnie. Chłopak miał wyraźne oznaki uduszenia. Ja się na tym filmie wogóle nie zawidłem, był bardzo klimatyczny i nie pozwalał się oderwać od telewizora.

Dyskusja już stara, ale pozwolę sobie coś dodać:

- chłopak nie miał żadnych śladów, o uduszeniu potwór OPOWIEDZIAŁ
- nie chciał ożywić drugiego potwora, bo potówr w charakterze budulca przyniósł mu ciało jego niedoszłej.

Polecam wpierw zapoznać się z lekturą - film jest wierną adaptacją powieści i może rzeczy, które nie są dla Ciebie zrozumiałe w filmie, będą dla Ciebie czytelniejsze w książce.

Chyba rzeczywiście skorzystam z rady i zaznajomię się z treścią książki, to w końcu klasyk więc wypadałoby znać, a przy okazji rozjaśnić sobie pewne nieścisłości filmu.
PS. Dziękuję za taki wyrozumiały i kulturalny komentarz. To się ceni :)

Albo widziałeś okrojona wersję do 30 min. albo na ekranie telefonu komórkowego.

sztrojbi zgodzę się z Tobą, jeżeli chodzi o odczucia względem filmu.Wczoraj go obejrzałam Stopklatka. Książki nie czytałam, oceniam film. Do połowy nie mogłam się oderwać, jednak potem wraz z pojawieniem się potwora film dla mnie był nierówny, momentami wręcz jakiś taki groteskowy. Było wprawdzie kilka świetnych scen, ale całość 2 połowy mnie jakoś rozczarowała. Też nie widziałam śladów złamanego karku u małego, ale wierzę, że tak było skoro stwór sam o tym opowiedział. Również uważam, że lincz służącej trochę przesadzony. Ani sądu, ani tłumaczenia się co faktycznie się wydarzyło. Jeżeli dobrze kojarzę strażnicy ja na wieżę wtargali, więc mogli najpierw do sądu zawlec. Tak samo zastanawiam się dlaczego Elizabeth była taka pokiereszowana po swojej przemianie? dostała tułów i kończyny Justin? z tego co widziałam to nie. Głowa nie wiem po co rozwalona skoro był użyty jej mózg (Victor po ożywieniu przecież mówi do Elizabeth, że ma powiedzieć jego imię - przecież pamięta, tańczy z nią jak kiedyś). Także nie zauważyłam, aby był wycieńczony pod koniec filmu i dlatego umiera. A stwór płacze bo jego ojciec umarł - może w książce jest to jakoś wytłumaczone np odkrył, że potrafi kochać czy co? Helena jako Elizabeth uważam, że skradła całe show Kenethowi, De Niro jako Potwór mnie nie przekonał.

Wg mnie ( ale to moje odczucie, być może inni odbierają to inaczej) to część z tych scen należy rozpatrywać przez pryzmat ich romantyzmu i podniosłości, mimo braku logiki np. scena ze stosem pogrzebowym czy to, że akcja przenosi się na północ- po prostu tamtejsza sceneria wg mnie jest bardziej klimatyczna i nastrojowa niż gdyby działo się to w "domowych pieleszach". Dla jednych może to być romantyczne i patetyczne, dla innych właśnie lekko groteskowe, bo przesadzone w swojej formie, to już wg mnie kwestia gustu. Ja tak to odbieram.